Verzamelen!

De bel was gegaan, en de leerlingen stroomden de kantine binnen. De kantine was vrij groot, en er waren genoeg stoelen en banken voor de leerlingen. Over vijf minuten zouden ze beginnen; een nieuw leerjaar voor de boeg!
Rustig liep mevrouw Schouten, het schoolhoofd, heen en weer, terwijl ze keek naar de leerlingen die alsmaar binnen bleven stromen. Wat waren het er weer veel dit jaar.

Mandy kwam de kantine binnen. Ze kende het schoolhoofd nog wel. "Hallo mevrouw Schouten"zei Mandy vriendelijk en gaf haar een hand

Mimi kwam ook net de kantine binnen samen met Mandy. Maar ze kende het schoolhoofd nog helemaal niet eens, want ze was hier nog maar net nieuw eigenlijk. Ze bleef nog steeds achter Mandy staan, omdat ze beetje bang was voor het schoolhoofd. Ze zag hoe ze haar vriendelijk had gegroet en haar daarna een hand gaf.

Kevin herkende het schoolhoofd ook wel, maar hij had niet veel zin om gedag te zeggen, hij zocht een plekje op en ging zitten op een stoel, wachtend tot er iets verteld ging worden.

Vriendelijk lachte mevrouw Schouten naar Mandy.
"Dag Mandy. Leuk je weer te zien. Heb je een leuke vakantie gehad?" vroeg mevrouw Schouten vriendelijk en rustig aan haar. Ze keek even naar Mimi en glimlachte ook vriendelijk naar haar; een nieuw gezicht. Ze zou zo kennis maken me haar, eerst had ze naar Mandy's vakantie gevraagd.

Mimi keek vanachter Mandy haar rug terug naar het schoolhoofd, en glimlachte dan ook maar vriendelijk terug naar haar. Dan daarna vroeg ze iets aan Mandy, en daar zou ze zo kennis maken met haar.

"Ja ik heb een leuke vakantie gehad. Ben niet heel ver weg geweest, maar wel een paar daagjes naar mn opa en oma. En u?"vroeg Mandy

Wat achteraf kwam Erika binnen. Ze was wel meegelopen met de rest, maar moest nog even naar het toilet. Nu was ze klaar, en ging ze naar de aula. Net als Kevin had ze niet echt de behoefte om het schoolhoofd te spreken; dat kwam later altijd nog wel. In de kantine bleef ze even staan, terwijl haar blik Kevin zocht. Uiteindelijk zag ze hem, en liep naar hem toe om vervolgens naast hem te gaan zitten.

Mimi zag ineens ook al dat het grotere meisje iets later was geariveerd is in de kantine , en ze begon naar haar te kijken vanuit achter de rug van Mandy.

Aandachtig luisterde ze naar Mandy's verhaal, en af en toe knikte ze even.
"Nou, dit klinkt hartstikke leuk!" zei ze vriendelijk tegen Mandy. "Ik ben naar Italië geweest met mijn man, de hele vakantie," zei ze rustig tegen Mandy. "Zo, ga nu maar een plaatsje zoeken, dan kunnen we zo beginnen," zei ze uiteindelijk tegen Mandy. Ze wilde, voordat ze begonnen, nog even met Mimi praten.

"Hoi Erika"zei Kevin toen hij zag dat Erika naast hem was gaan zitten. "En heb je er een beetje zin in?"vroeg hij vriendelijk. "Ik eerlijk gezegd niet echt, maar ja"zei Kevin

"Ja het was ook heel leuk en gezellig"zei Mandy en ze wachtte tot Mevrouw Schouten uitgepraat was met Mimi en zocht samen met Mimi een plekje.

"Haai," zei Erika zachtjes terug, en weer, in een fractie van een seconde, leek het alsof ze glimlachte. Even keek ze hem aan, waarna ze haar hoofd schudde. "Nee, ik heb er echt totaal geen zin in..," zei ze, waarna ze even diep zuchtte. Aan de ene kant wilde ze hem vertellen wat haar dwars zat, waarom ze geen zin had in school. Maar aan de andere kant wist ze niet of ze dat moest doen.

Even knikte mevrouw Schouten naar Mandy, waarna ze naar Mimi keek.
"Dus jij bent nieuw op deze school? Welkom," zei ze vriendelijk, terwijl ze even glimlachte en een hand naar haar uitstak. "Ik ben mevrouw Schouten. Wie ben jij?" vroeg ze rustig, terwijl ze het kleine meisje aankeek, die er wat verlegen uitzag.

"Ooh jammer. Naja we gaan proberen het beste ervan te maken toch?"vroeg Kevin haar en keek de kantine rond die al aardig vol zat. Hij zag geen enkel bekend gezicht, behalve dat van Mandy en Mimi.

Mimi begon ineens te blozen toen het schoolhoofd tegen haar begon te praten, en Mandy was ineens verdwenen ze stond nu niet meer voor haar. "Ja mevrouw, ben nieuw hier op deze school." zei ze dan rustig tegen haar, en ze keek haar dan daarna voorzichtig aan. "Aangenaam Mevr. Schouten, ik ben Mimi." stelde ze zichzelf maar terug voor, en daarna begon ze even met haar hand te schudden die ze uitstak.

Even haalde ze haar schouders op, waarna ze zweeg. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Ze staarde naar mevrouw Schouten, afwachtend totdat ze zou beginnen met haar verwelkomingsspeatch. Ze hoopte dat die niet te lang zou duren. Ze hoopte sowieso niet dat deze dag te lang zou duren. Ze was nu al bekaf, en ze waren nog maar net begonnen.

Kevin wachtte af totdat mevrouw Schouten zou beginnen, het duurde wel erg lang. Hij had er nu al geen zin meer in en hoopte dat ze een beetje zou opschieten.

Even zuchtte Erika heel diep. Het duurde wel erg lang.
"Blabla..," mompelde ze, terwijl ze naar mevrouw Schouten keek. Hopelijk was ze snel klaar, want ze kreeg hier knallende koppijn van.

Kevin werd er ook erg ongeduldig van. En begon te wiebelen op zijn stoel. En keek toen richting Erika. "Het duurt wel erg lang he?"vroeg hij aan haar

Even knikte Erika, waarna ze om zich heen begon te kijken. Tot haar verveling zag alles er nog precies hetzelfde uit als vorig jaar. Vorig jaar... De gedachtes aan haar vader spookten weer door haar hoofd. Even sloot ze haar ogen, en meteen had ze weer knallende koppijn. Ze zuchtte, deze keer iets minder hard, waarna ze haar ogen weer opende en in de richting van het schoolhoofd keek.

Even lachte mevrouw Schouten weer.
"Wat een mooie naam, Mimi!" zei mevrouw Schouten rustig, waarna ze het meisje even over haar hoofd aaide. "Ga nu maar snel bij Mandy zitten, dan gaan we beginnen," zei rustig, waarna ze even in de richting van Mandy knikte.

Kevin vond dat Erika niet echt heel erg spraakzaam was. Zou er iets met haar aan de hand zijn? vroeg hij zich af. Misschien wou ze het later wel vertellen als hun vriendschap iets hechter was, tenminste als dat mogelijk was en hij zuchtte diep. En d8 aan zn vrienden die nu wel ergens plezier zaten te maken in de 1e klas van de middelbare, hij wou dat hij daar ook was.

Mimi liep meteen in de richting van Mandy zoals Mvr. Schouten het haar rustig had gezegt, en ging dan daarna direct ook naast haar zitten, ze keek Mandy even aan en daarna ook even naar het grotere meisje en daarna ook even het jongetje en daarna terug naar Mvr. Schouten.

Net wilde Erika de hoop opgeven, toen ze zag dat mevrouw Schouten naar Mimi wenkte dat ze kon gaan zitten. Gelukkig; ze ging beginnen. Dan konden ze zometeen naar het lokaal, en konden ze misschien deze dag nog levend zien te behalen.